در سال ۲۱۴۹، هوش مصنوعی بر تمام جوانب زندگی انسان‌ها سایه افکنده است؛ آیا انسان‌ها همچنان قادر به آفرینش و نوآوری‌اند، یا اکنون تنها محتوای تولید‌شده با هوش مصنوعی را مصرف می‌کنند؟ در این یادداشت که ترجمه‌ای است از داستان کوتاه «اینک سال ۲۱۴۹» ، شان مایکلز، رمان‌نویس برجسته، در ژانر ادبیات گمانه‌زن چشم‌اندازی از زندگی در ۱۲۵ سال آینده را تخیل و ترسیم می‌کند.
چکیده روایت آینده سرگرمی در عصر هوش مصنوعی
اینک سال ۲۱۴۹ است، امور جهانی توسط ابرهوشهای مصنوعی اداره می‌شود؛ تقریبا در تمام امور جزئی و اساسی زندگی بشری ردی از نظارتِ سیستماتیک ِ الگوریتمی دیده می‌شود. داده‌ها در تمام سطوح فردی و جمعی استخراج می‌شود و در حوضچه‌های اطلاعاتی ادغام و منبع تغذیه‌ی الگوریتم‌هایی برای آموزش ابرهوشهای مصنوعی می‌شوند. ماشین‌ها و هوش مصنوعی تقریبا تمامی مسائل کلانِ بشری، در سطح فردی و جمعی را حل و فصل کرده اند؛ از این وجه است که دیگر آن‌ها برای انسان‌ها، با خصوصیاتِ خداگونه همپوشانی پیدا کرده اند. هر روز، ماشین‌ها محتوای بیشتری نسبت به آنچه یک انسان می‌تواند در طول یک‌سال مصرف کند تولید می‌کنند. موسیقی، فیلم‌ها، جهان‌های مجازی تعاملی، محتواهای جذاب و سفارشی تولید می شود.
جهش‌های یکباره در یادگیری عمیق، ردیابی چشم، سیستم‌های پیشنهاددهنده هوشمند محتوا، زمینه جدیدی به نام «مهندسی خلاق» را ایجاد کرده‌اند که در آن طیف‌هایی از هنر و سلیقه انسانی در ترکیبی از شهود عصبی و اصول الگوریتمی استخراج می‌شوند. انسان‌ها دیگر در تصمیم‌گیری و خلقِ آثار هنری و کاربردی، در استفاده از قوای خود محلی از اعراب نمی‌بینند؛ و این‌چنین ایزدان الگوریتمی صاحب، راهنما و سرشت‌پرور و معبد انسان‌ها قرار گرفته اند.
جهت مطالعه متن کامل این ترجمه، لطفا به این لینک مراجعه نمایید.
