فرآیند تحلیل توسعه صنعتی در ایران، همواره در کاربست فرهنگ یا در ابعاد وسیع‌تر آن، سیاست فرهنگی، ناکام بوده است. با تکیه بر مرور تجربه تاریخی کشور می‌توان گفت، غفلت روشنفکران، پژوهشگران و سیاست‌گذاران نسبت به بعد فرهنگی صنعت موجب شده است تا تبیین تام و همه‌جانبه‌ای از شرایط صنعتی ایران صورت نگیرد. فرآیندهای تولید و مصرف صنعتی برای هویت فرهنگی، به گونه‌ای تهدیدآمیز تلقی می‌شود و غلبه این باور در دستگاه اندیشه صنعتی کشور، زمینه تحقق توسعه صنعتی را با مانع مواجه کرده است. این در حالیست که سخن راندن از صنعت و فناوری از یک سو، ارزش‌های مادی، اقتصادی و فنی و از سویی دیگر، مفاهیم وسیع و انسان‌شناسانه‌ای چون سبک زندگی، ارزش‌های ذوقی، زیباییی‌شناختی، عناصر معنایی و نمادین را در برمی‌گیرد. در چنین نگرشی، نه‌تنها تعارضی میان منطق هویتی و منطق ابزاری صنعت وجود ندارد، بلکه از گرفتار شدن در دام تقلیل‌گرایی شناختی جلوگیری کرده و در ابعاد وسیع‌تر، تعادلی میان ویژگی‌های کالایی و فنی صنعت و ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگ عمومی برقرار می‌کند.
کتاب «تحلیل فرهنگی صنعت» بر مؤلفه فرهنگی پدیده‌های صنعتی در کنار چارچوب‌ها و تحلیل‌های اقتصادی تأکید ویژه دارد. نویسنده کتاب حاضر، پیوند بین دو مقوله صنعت و فرهنگ را در یک چارچوب تاریخی و با توجه به شرایط ایران بررسی کرده است. این اثر، توسط گروه صنعت و فرهنگ پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در سال ۱۳۸۸ منتشر شد و در سال ۱۳۹۹ توسط انتشارات آگاه به چاپ دوم رسید. جنبه نظری، مفهومی و تجربی برای تحلیل فرهنگی صنعت در این اثر، مقدماتی برای خواننده فراهم می‌آورد تا بتواند به شناختی از وضعیت صنعتی کشور و چالش‌های فرهنگی موجود در آن، نائل آید.
برای مطالعه‌ی متن کامل لطفاً این‌جا کلیک نمایید.
