این یادداشت،کتاب «کارآفرینی اجتماعی و نوآوری اجتماعی در بوم‌گردی» نوشته نور ریحانی زینول و محمد خالیلور رحمان را معرفی می‌کند. این کتاب در ۸ فصل و ۱۲۳ صفحه تدوین و توسط اشپرینگر چاپ شده است. همچنین سال نگارش آن ۲۰۲۳ است. در ادامه، اصلی‌ترین موارد پرداخته‌شده به تفکیک فصل‌های کتاب به اختصار بیان می‌شود.
فصل اول، کارآفرینی‌اجتماعی و نوآوری‌اجتماعی در بوم‌گردی نام دارد. در این فصل، پایه‌های مفهومی کتاب تعریف می‌شود. در ادامه فصل به تاثیر کوئید ۱۹ بر صنعت بوم‌گرایی اشاره و اقدامات احتیاطی دولت‌ها نظیر محدودیت سفر و حفظ فاصله اجتماعی جهت جلوگیری از تاثیر نامطلوب آن، بیان می‌شود.
کارآفرینی‌اجتماعی و بوم‌گردی، عنوان فصل دوم است. زمینه کارآفرینی اجتماعی از طریق مطالعات گردشگری طبق دیدگاه اجتماعی و محیطی نام دارد. دراین فصل رابطه بین کارآفرینی‌اجتماعی و گردشگری و نیز اهمیت بوم‌گرایی برای کارآفرینی‌اجتماعی بررسی می‌شود.
کتاب در این فصل، کارآفرین اجتماعی را فردی می‌داند که از فرصت‌های موجود در کسب و کار که منجر به ایجاد ارزش‌های اجتماعی از طریق تاسیس بنگاه می‌شود و از آنها بهره می‌برد، تعریف می‌کند. همچنین محافظت از محیط زیست، فعالیت‌های زیست‌محیطی، اطلاعات محیطی و آگاهی زیست‌محیطی ذیل بوم‌گردی جای می‌گیرند و حیاتی‌ترین جنبه بوم‌گردی، حفاظت از محیط‌زیست؛ فرهنگ محلی و میراث تاریخی است.
در فصل سوم کتاب با عنوان نوآوری اجتماعی، شیوه‌های اجتماعی کمک کننده به توسعه اجتماعی با اقتباس از مفهوم نوآوری اجتماعی، ماهیت نوآوری در سازمان‌های اجتماعی مختلف، بررسی می‌شود. در این فصل، بوم‌گردی نوعی از گردشگری تعریف می‌شود که در آن، وابستگی متقابل بین نیازهای گردشگران، جامعه و حفاظت از محیط زیست توامان قابل مشاهده است. همچین این مهم، بستری برای توسعه روستایی، بهبوددهنده تاب‌آوری روستا، ابزاری با ارزش برای کاهش فقر و حفظ تنوع زیستی در مناطق روستایی به حساب می‌آید. همچنین گردشگری پایدار پاسخگوی نیازهای فعلی توامان با افزایش فرصت برای آیندگان تعریف می‌شود و بر اصولی نظیر استفاده بهینه از منابع، حداقل‌سازی اثرات نامطلوب بر طبیعت و حفاظت از محیط زیست استوار است.
درک چگونگی تناسب کارآفرینی‌اجتماعی در گفتمان بوم‌گردی، موضوع فصل چهارم کتاب است. در این فصل تلاش می‌شود تا چگونگی جای‌گیری کارآفرینی‌اجتناعی درگفتمان بوم‌گرایی فهمیده شود. همچنین استراتژی توسعه بوم‌گرایی را به عنوان بستری برای پایداری جامعه محلی و ارتقاء پایدار محیط توامان باهم برمی‌شمارد.
فصل پنجم، کاوشی در دیجیتالی‌شدن بوم‌گرایی‌نوآورانه نام دارد. هدف این فصل نشان‌دادن نقش دیجیتالی‌شدن در بخش‌های مختلف بوم‌گرایی نظیر ارائه محصولات و خدمات است. در این فصل به این موضوع اشاره می‌شود که نوآوری اجتماعی استاندارهای زندگی پایدار را در میان جوامع محلی بالا می‌برد، باعث افزایش توانایی افراد و گروه‌ها می‌شود و نابرابری را کاهش می‌دهد. مدیریت دانش، موضوع دیگری است که در این فصل به بحث گذاشته می‌شود و ذکر می‌گردد که در یک سازمان، مدیریت دانش متشکل از انتخاب، یادگیری، ایجاد، گسترش، ادغام و ذخیره دانش برای توسعه‌های آتی است.
فصل شش کتاب با موضوع مدل‌های کسب و کار برای کارآفرینی اجتماعی در گردشگری، کارآفرینان‌اجتماعی را افرادی می‌داند که شرکت‌های خود را ایجاد می‌کنند یا به شرکت‌های موجود انگیزه می‌دهند تا از طریق نوآوری ارزش‌های اجتماعی را ارائه کنند و از فرصت‌های جدید به دست آمده برای کسب درآمد بهره ببرند.
فصل هفتم، ترویج کارآفرینی دیجیتال و توسعه بوم‌گرایی از طریق تلفن هوشمند نام دارد. این فصل نشان می‌دهد که فناوری دیجیتال برقراری ارتباط با دوستان، خانواده و کار را آسانتر نموده و همین موضوع تلفن هوشمند را به عنصری ارزشمند و حیاطی در عصر اخیر تبدیل می‌کند. این فصل تأثیر استفاده هوشمند در کارآفرینی‌اجتماعی دیجیتال و بوم‌گردی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که تلفن‌های هوشمند در بخش سرگرمی و ارتباطات تغییرات انقلابی ایجاد می‌کنند.
نویسندگان در فصل هشتم با عنوان نقش کارآفرینی اجتماعی دیجیتال در توسعه بوم‌گردی به موضوعات کلیدی در پذیرش کارآفرینی دیجیتال و صنعت بوم‌گرایی نوآورانه و تاثیر فناوری دیجیتال بر کارآفرینی می پردازند. همچنین در این‌فصل نشان داده می‌شود که چگونه مولفه‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی برای پایداری بلندمدت و حفظ منافع توسعه گردشگری به صورت توامان مهم و حیاتی هستند.
